Szóste Objawienie Fatimskie i Cud Słońca (13 października 1917)

Objawienie z 13 października 1917 roku było finałem, na który czekała cała Portugalia. Tego dnia Matka Boża miała ujawnić, kim jest, czego pragnie od ludzkości, a nade wszystko – dokonać publicznego cudu, aby wszyscy uwierzyli w prawdziwość orędzia.

Tłum Oczekujący Cudu

Mimo że noc i poranek były deszczowe, do Cova da Iria przybyło od 70 000 do 100 000 osób. Byli wśród nich wierzący i sceptycy, dziennikarze, intelektualiści i przedstawiciele rządu. Wszystkich przyciągała obietnica nadzwyczajnego znaku. Pielgrzymi stali na błotnistym polu, przemoczeni do suchej nitki, wyśmiewani przez ateistyczną prasę, która cynicznie oczekiwała na "finał tej fatimskiej komedii".

Łucja, Hiacynta i Franciszek przybyli na miejsce i, zgodnie z wcześniejszymi instrukcjami, poprosili ludzi o zamknięcie parasoli i odmówienie Różańca.

Ujawnienie Tożsamości i Ostatnie Prośby

Około południa, gdy dzieci ujrzały Matkę Bożą na dębie, Łucja zapytała Ją o imię i pragnienia. Maryja odpowiedziała:

"Jestem Matką Bożą Różańcową. Chcę, aby w tym miejscu zbudowano kaplicę ku Mojej czci. Chcę, aby ludzie dalej codziennie odmawiali Różaniec."

Następnie Matka Boża wezwała:

• Zaniechanie Obrażania Boga: "Niech ludzie już dłużej nie obrażają Boga, który i tak już został obrażony."

• Koniec Wojny: Potwierdziła, że wojna (I wojna światowa) wkrótce się skończy, a żołnierze wrócą do domów.

Wizje Symboliczne

Po tych słowach Maryja uniosła się, a Łucja zawołała: "Oto Ona idzie, otwórzcie oczy!". Wówczas nastąpiła seria trzech symbolicznych wizji dla pastuszków, które miały zamknąć objawienia:

1. Święta Rodzina: Ukazał się Święty Józef z Dzieciątkiem Jezus, błogosławiący świat, oraz Matka Boża, która wyglądała jak Matka Boża Bolesna.

2. Matka Boża Bolesna i Jezus Chrystus: Następnie pojawiła się Matka Boża, przybrana w purpurę, jako Matka Boża Bolesna. Towarzyszył Jej Jezus, który również błogosławił. Było to nawiązanie do potrzeby zadośćuczynienia.

3. Matka Boża z Góry Karmel: Ostatnia wizja przedstawiała Maryję jako Matkę Bożą z Góry Karmel, niosącą szkaplerz.

Cud Słońca – Spełnienie Obietnicy

W momencie, gdy Matka Boża odchodziła, nastąpił spektakularny, obiecany cud, który widziały dziesiątki tysięcy ludzi – w tym ateiści i dziennikarze:

1. Deszcz Ustaje: W jednej chwili ulewny deszcz ustał, a chmury rozstąpiły się, odsłaniając Słońce, które wyglądało jak srebrny dysk.

2. Taniec Słońca: Słońce zaczęło wykonywać gwałtowne, spiralne ruchy, wirując wokół własnej osi i emitując silne, kolorowe snopy światła (żółte, czerwone, niebieskie), które zmieniały kolory otoczenia, ziemi i twarzy ludzi.

3. Ruch w Stronę Ziemi: Następnie Słońce, zdawało się, oderwało się od firmamentu i zaczęło spadać w kierunku zgromadzonego tłumu, wywołując paniczny lęk. Ludzie padali na kolana, krzycząc i błagając o przebaczenie.

4. Wysuszenie: W końcu Słońce wróciło na swoje miejsce. Co niesamowite, pomimo ulewy, ubrania i ziemia natychmiast wyschły.

Cud Słońca został odnotowany przez ówczesną prasę, w tym antyklerykalną gazetę O Século, której reporter opisał go ze zdumieniem.

Objawienie z 13 października 1917 roku było zwieńczeniem sześciu spotkań, które miały miejsce od maja. Potwierdziło ono tożsamość Maryi jako Królowej Różańca, nadało Fatimie cel (budowa kaplicy) oraz publicznie udowodniło prawdziwość orędzia, którego istotą pozostaje modlitwa, pokuta i zadośćuczynienie za grzechy świata.