Verbum Caro Factum Est: Misterium Wcielonego Logosu

Boże Narodzenie nie jest jedynie wspomnieniem historycznego wydarzenia; to metafizyczne pęknięcie czasu, w którym Wieczność wkracza w przemijalność. Jak pisał św. Jan w swej Ewangelii: „A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas”. To wyznanie stanowi fundament całej chrześcijańskiej cywilizacji, definiując moment, w którym Nieskończoność pozwoliła się objąć ograniczeniu.

I. Paradoks Wcielenia: Bóg, który stał się Mały

Święty Atanazy Wielki, tytan ortodoksji, ujął to wstrząsające wydarzenie w słowach: „Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek mógł stać się Bogiem”. W tradycji przedsoborowej akcentuje się tu przede wszystkim sacrum commercium - świętą zamianę. Bóg, który jest Czystym Aktem Bytu, ogranicza się do rozmiarów niemowlęcia, przyjmując naszą kruchą naturę, by ją uświęcić od środka.

Święty Augustyn dodawał z zachwytem: „On, przez którego wszystko zostało stworzone, stał się tym, czym sam stworzył”. To nie jest słabość Boga, lecz Jego najwyższa potęga - potęga miłości, która zniża się do nędzy stworzenia, nie tracąc nic ze swego bóstwa.

II. Milczenie i Światłość: Lekcja Ojców Pustyni

Dla Ojców Pustyni, takich jak abba Antoni (Święty Antoni Wielki) czy Izaak Syryjczyk, Boże Narodzenie było szkołą hesychii - świętego milczenia. Bóg nie przyszedł w zgiełku imperium, lecz w ciszy betlejemskiej groty. To przypomnienie, że prawdziwe spotkanie z Logosem dokonuje się w „nocy zmysłów”, w ogołoceniu duszy z własnego ego.

Stajnia, w ujęciu mistycznym, staje się symbolem duszy grzesznika: zimnej, ciemnej i ubogiej. A jednak to właśnie tam Bóg wybiera swoje miejsce zamieszkania. Uczy nas to pokory, o której pisał św. Bernard z Clairvaux, wskazując na trzy narodzenia Słowa: przed wiekami z Ojca, w Betlejem z Dziewicy i codziennie - w sercu wierzącego.

III. Teologia Krzyża w Kolebce

Tradycyjna myśl chrześcijańska nigdy nie oddzielała żłóbka od ołtarza. Święty Tomasz z Akwinu w swojej Sumie Teologicznej wyjaśniał, że Wcielenie było drogą najwłaściwszą (convenientissimum) dla naszego zbawienia. Jezus nie narodził się, by pozostać niemowlęciem, lecz by stać się Barankiem ofiarnym.

Pieluszki, którymi owinięto Zbawiciela, przypominają całun, a kamienny żłób zapowiada grób, z którego wyjdzie Zmartwychwstały. Bóg stał się człowiekiem, aby móc cierpieć - jedyny sposób, by w pełni zadośćuczynić za grzechy ludzkości i przywrócić nam utraconą godność.

IV. Modlitwa św. Efrema Syryjczyka (IV w.)

„Panie mój, któż zdoła pojąć tajemnicę Twojego przyjścia?
Stałeś się małym, Ty, który jesteś Nieskończony.
Stałeś się śmiertelnym, Ty, który jesteś Życiem.

Twoja matka jest Twoim stworzeniem, a Tyś stał się jej dzieckiem.
Tyś jest chlebem życia, a poczułeś głód.
Tyś jest źródłem wody żywej, a poczułeś pragnienie.
Tyś jest światłością świata, a spocząłeś w ciemnej grocie.

Bądź uwielbiony, o Słowo Wcielone, które zstąpiło do naszej nędzy,
aby naszą naturę uczynić na powrót czystą i godną niebios.
Niech to Twoje Narodzenie, o Chryste, będzie narodzeniem pokoju w mojej duszy.
Amen.”

Życzenia Bożonarodzeniowe

• Niech blask Betlejemskiej Gwiazdy rozświetla wszelkie mroki Twojego życia, dając jasność tam, gdzie panuje niepewność, i pokój tam, gdzie gości niepokój.
• Niech Nowonarodzony Logos, który przyniósł światu porządek i sens, darzy Cię mądrością Ojców Kościoła, byś w każdym wydarzeniu potrafiła dostrzec palec Bożej Opatrzności.
• Życzę Ci świętej ciszy Ojców Pustyni, w której usłyszysz szept Boga, oraz pokory Maryi, byś potrafiła z radością przyjmować Bożą wolę w swoim życiu.
• Niech łaska wcielonego Słowa umacnia Twoją wiarę, czyniąc ją niezachwianą jak fundamenty dawnych katedr, a miłość niech rozgrzewa Twoje serce, czyniąc je żywym tabernakulum dla Króla Królów.

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia!